श्रीगुरु याचना दशक रुसो मम प्रियांबिका, मजवरी पिताही रुसो । रुसो मम प्रियांगना, प्रियसुतात्मजाही रुसो ।। रुसो भगिनि बंधुही, श्वशुर सासुबाई रुसो । न दत्तगुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 1 ।। पुसो न सुनबाई त्या, मज न भ्रातृजाया पुसो । पुसो न प्रिय सोयरे, प्रिय सगे न ज्ञाती पुसो ।। पुसो सुहृद ना सखा, स्वजन नाप्तबंधू पुसो । परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 2 ।। पुसो न अबला मुलें, तरुण वृद्घही ना पुसो । पुसो न गुरु धाकुटें, मज न थोर साने पुसो ।। पुसो नच भलेबुरे, सुजन साधुही ना पुसो । परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 3 ।। रुसो चतुर तत्ववित्, विबुध प्राज्ञ ज्ञानी रुसो । रुसोहि विदुषी स्त्रिया, कुशल पंडिताही रुसो ।। रुसो महिपती यती भजक तापसीही रुसो । परी न गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 4 ।। रुसो कवि ऋषी मुनी, अनघ सिद्घ योगी रुसो । रुसो हि गृहदेवता, नि कुलग्रामदेवी रुसो ।। रुसो खल पिशाच्चही, मलिन डाकिनीही रुसो । न दत्तगुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 5 ।। रुसो मृग खग कृमी, अखिल जीवजंतू रुसो । रुसो विटप प्रस्तरा अचल आपगाब्धी रुसो । रुसो ख पवनाग्नि वार अवनि पंचत्तवें रुसो । न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 6 ।। रुसो विमल किन्नरा अमल यक्षिणीही रुसो । रुसो शशि खगादिही, गगनि तारकाही रुसो ।। रुसो अमरराजही अदय धर्मराजा रुसो । न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 7 ।। रुसो मन सरस्वती, चपलचित्त तेंही रुसो । रुसो वपु दिशाखिला कठिण काल तोही रुसो ।। रुसो सकलविश्वही मयि तु ब्रहृगोलं रुसो । न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 8 ।। विमूढ़ म्हणुनी हंसो, मज न मत्सराही डसो । पदाभिरुचि उल्हसो, जननकर्दमीं ना फसो ।। न दुर्ग धृतिचा धसो, अशिवभाव मागें खसो । प्रपंचि मन हें रुसो, दृढ विरक्ति चित्तीं ठसो ।। 9 ।। कुणाचिहि घृणा नसो, न च स्पृहा कशाची असो । सदैव हृदयीं वसो, मनसि ध्यानिं साई वसो ।। पदीं प्रणय वोरसो, निखिल दृश्य बाबा दिसो । न दत्त गुरु साइ मा, मजवरी कधींही रुसो ।। 10 ।।