॥ अथ वैदिक देवीसूक्तम् ॥ ॐ अहं रुद्रेभिरित्यष्टर्चस्य सूक्तस्य वागांभृणी ऋषिः ॥ श्रीआदिशक्तिर्देवता, त्रिष्टुपछंदः, द्वितीया जगती, श्रीजगदंबाप्रीत्यर्थे सप्तशतीजपांते जपे विनियोगः ॥ ॐ अहंरुद्रेभीर्वसुभिश्चराम्यहमादित्यैरुत विश्वर्देवैः ॥ अहंमित्रावरुणोभाबिभर्म्यहमिद्राग्नीअहमश्विनोभा ॥ अहंसोममाहनसंबिभर्म्यहंत्वष्टारमुतपूषणंभगम् ॥ अहं दधामिद्रविणंहविष्मतेसुप्राव्ये यजमानायसुन्वते ॥ अहंराष्ट्रीसंगमनीवसूनांचिकितुर्षीप्रथमायज्ञियानाम् ॥ तांमादेवाव्यदधुः पुरुत्राभूरिस्थात्रांभूर्यावेशयंतीम् ॥ मयासोअन्नमत्तियोविपश्यतियः प्राणितियईशृणोत्युक्तम् ॥ अमंतवो मांतउपक्षियंतिश्रुधिश्रुतश्रद्धिवंतेवदामि ॥ अहमेवस्वयमिदंवदामिजुष्टंदेवेभिरुतमानुषेभिः ॥ यंकामयेतंतमुग्रंकृणोमितंब्रह्माणंतमृषिंतंसुमेधाम् ॥१॥ अहंरुद्रायधनुरातनोमिब्रह्मद्विषेशरवेहंतवाउ ॥ अहंजनायसमदकृणोम्यहंद्यावापृथिवीआविवेश ॥ अहंसुवे पितरमस्य मूर्धन्ममयोनिरप्स्वं तः समुद्रे ॥ ततोवितिष्ठे भुवनानि विश्वोतामूंद्यांवर्ष्मणोप स्पृशामि ॥ अहमेववातइव प्रवाम्यारभमाणाभुवंनानिविश्वां ॥ परो दिवापरएना पृथित्र्यैतावतीमहिनासंबंभूव ॥२॥