सद्गुरू श्रीदत्तगुरू भजनस्तुती
सद्गुरू श्रीदत्तगुरू भजनस्तुती
औदुंबर तळीं उभा नरहरी, भक्तांची अंतरीं वाट पाहे ॥१॥ सुंदर तें ध्यान पाहातां तत्क्षण, वेडावलें मन नाचूं लागे ॥२॥ अंगांची ते कांति कोण वर्णी दीप्ति, कोटि चंद्र ज्योति नेत्रीं वसे ॥३॥ काषाय कौपीन छाटी प्रावरण, सच्चित्सुखघन ब्रह्म पूर्ण ॥४॥ दंडपात्र हातीं सुगंधी विभूति, हार कंबुकंठी शोभतसे ॥५॥ भक्तां साठीं ठेला अनेकीं एकला, गुणागुणकाला ’रङग’दिव्य ॥६॥ ———- – – ————– ————- ————- धांव धांव दत्ता किती बाहूं आतां । चैन नसे चित्ता येईं वेगीं ॥१॥ येई वेगीं दत्ता तूंचि माता पिता । आन नसे त्राता कोणी जगीं ॥२॥ जगीं माय बाप तूंचि सखा कृप । स्वस्वरुपीं थाप बाळ तुझें ॥३॥ बाळ तुझें माई अंकावरी घेईं । बोधस्तन देईं मुखीं माझ्या ॥४॥ मुखीं माझ्या शोष पडतो विशेष । प्रेमरस धीश पाजीं रङगा’ ॥५॥ ———— ——– ———- ———– ———– दत्त दत्त ध्यान वेडावलें मन । तनु धन प्राण पायीं तुझे ॥१॥ मागणें तें लई आणि नाहीं माई । पददास्य देईं तोष तेणें ॥२॥ संकल्पाचें जाळें तोडियेलें बळें । निःसंकल्प केलें स्वामिरायें ॥३॥ त्रिलोकींचें राज्य तव पदरज । सर्वसुखकंज भृंग ’रंग’ ॥४॥ ————— ————————— ——– ——— सुखाचें आगर मुक्तीचें माहेर । दयेचा सागर दत्त माझा ॥१॥ मीतूंपण माझें हरपुनी ओझें । एक रुप तुझें दावी देवा ॥२॥ संसारसागरीं बूडतों वेव्हारीं । धांव असुरारि पाव वेगीं ॥३॥ दुर्वृत्तिदानवें पीडियेलों भारी । धांव मदनारि धांव आतां ॥४॥ काष्ठासी पालवी आणियेली वेगीं । कुष्ठ लगबगीं निवारिलें ॥५॥ वंध्या दूभविली वेल खंडियेली । रत्नपेटी दिली विप्राकरीं ॥६॥ आतांचि आळस कां करी मानस । हंबरे पाडस ऐकसी ना ? ॥७॥ कोठें गुंतलासी अगा तपोराशि । उदास झालासी आजि कां गा ? ॥८॥ काय करुं आतां कोठें जाऊं दत्त । शरण समर्था तूंचि एक ॥९॥ तारीं किंवा मारीं बैसलोंसे द्वारीं । दृढ धरणें धरीं निश्चयाचें ॥१०॥