शंकरगीता

शंकर गीता अध्याय १० वा दिव्य तेजात महाराज दिसत । रूद्राक्षांच्या माळा रूळत गळ्यात सर्पराज सळसळत । वंदन केले साष्टांग

शंकर गीता अध्याय ११ वा ज्याच्या चरणास हातांचा विळखा । जे विश्वाचे असती सखा विश्वात तूल्यबल न ज्यांच्या नखा ।

शंकर गीता अध्याय १२ वा अगाध ज्यांची असे करणी । अतर्क्य ज्यांची विचारसरणी ज्यांनी रुढीला घातली गवसणी । वंदन त्यांना

शंकर गीता अध्याय १३ वा श्री भगवान उवाच । श्री शंकरमहाराज उवाच हे दोघेही मुळात एकच । वंदन दोघांस व्दिवार

शंकर गीता अध्याय १४ वा महाराज पाहती मज रोखून । वंदन केले मी वाकून महाराज रोखून पाहून । तसेच बसले

शंकर गीता अध्याय १५ वा देखून महाराजांचे चरण । भारावून गेलो मी त्यांना शरण पाठीवर माझ्या थाप मारुन । महाराज पाहू

शंकर गीता अध्याय १६ देखून महाराज प्रत्यक्ष । ज्वलंत महतीची पटे साक्ष मोक्षार्थियास मिळावा मोक्ष । वंदिता झाला आनंद ।।१।। अनंताचार्य

शंकर गीता अध्याय १७ वा देखून कैलासाचा राणा । आनंद झाला पंचप्राणा वंदून त्यांच्या दिव्यचरणा । उत्साहित जाहलो ।।१।। वय

शंकर गीता  अध्याय १८ वा महाराजांच्या पूजेचा थाट केला । गुलाबपुष्पांचा हार घातला उदबत्यांचा घमघमाट सुटला । आरती केली डौलात