वैदिक सुक्त

॥ विश्वकर्मासूक्तम् ॥ ऋग्वेद दशम् मण्डल (सूक्त ८१ व ८२) यजुर्वेद अध्याय १७ (मत्रं १७ – ३२) य इ॒मा विश्वा॒

॥ मेधासूक्त ॥ तैत्तिरीयारण्यकम् – ४ प्रपाठकः १० – अनुवाकः ४१-४४ ॐ यश्छन्द॑सामृष॒भो वि॒श्वरू॑पः। छन्दो॒भ्योऽध्य॒मृता᳚थ्संब॒भूव॑। स मेन्द्रो॑ मे॒धया᳚ स्पृणोतु। अ॒मृत॑स्य

नारायणसूक्तम् तैत्तिरीयारण्यकम् – ४ प्रपाठकः – १० अनुवाकः १३ ॐ स॒ह ना॑ववतु। स॒ह नौ॑ भुनक्तु। स॒ह वी॒र्यं॑ करवावहै । ते॒ज॒स्विना॒वधी॑तमस्तु॒

॥ ब्रह्मणस्पतिसूक्तम् ॥ ऋग्वेदान्तर्गतम् ग॒णानां॑ त्वा ग॒णप॑तिं हवामहे क॒विं क॑वी॒नामु॑प॒मश्र॑वस्तमम् । ज्ये॒ष्ठ॒राजं॒ ब्रह्म॑णां ब्रह्मणस्पत॒ आ नः॑ शृ॒ण्वन्नू॒तिभिः॑ सीद॒ साद॑नम् ॥

ब्रह्मणस्पतिसूक्तहोमविधि: तत्र महागणपतिपूजनं स्वस्तिपुण्याहवाचन नान्दीश्राद्धं मातृकापूजनं, तथाचार्यादिऋत्विग्वरणं करिप्ये । आचार्यादीन्‌ यथाविधि वृणुयात्‌ । वृत: आचार्य: स्थण्डिलपूर्वभागे गणपतिभद्रे वा सर्वतोभद्रे वा

॥ पवमानसूक्तम् ॥ ( पुण्याहवाचनम् ) तैत्तिरीय संहिता । काण्डम् – ५, प्रपाठकः – ६, अनुवाकः – १ तैत्तिरीय ब्राह्मणम्

श्रीविष्णुसूक्तम् ॐ विष्णो॒र्नुकं॑ वी॒र्या॑णि॒ प्रवो॑चं॒ यः पार्थि॑वानि विम॒मे रजाꣳ॑सि॒ यो अस्क॑भाय॒दुत्त॑रꣳ स॒धस्थं॑ विचक्रमा॒णस्त्रे॒धोरु॑गा॒यो विष्णो॑र॒राट॑मसि॒ विष्णोः᳚ पृ॒ष्ठम॑सि॒ विष्णोः॒ श्नप्त्रे᳚स्थो॒ विष्णो॒स्स्यूर॑सि॒ विष्णो᳚र्ध्रु॒वम॑सि

॥ रक्षोघ्न सूक्त ऋग्वेदः मण्डलं ४ अथवा १० ॥ कृ॒णु॒ष्व पाजः॒ प्रसि॑तिं॒ न पृ॒थ्वीं या॒हि राजे॒वाम॑वा॒ँ इभे॑न । तृ॒ष्वीमनु॒ प्रसि॑तिं

॥ नष्ट द्रव्य प्राप्ति सूक्तम् ॥ सं पू॑षन्वि॒दुषा॑ नय॒ यो अञ्ज॑सानु॒शास॑ति । य ए॒वेदमिति॒ ब्रव॑त् ॥ ६.०५४.०१ समु॑ पू॒ष्णा ग॑मेमहि॒

॥ आयुष्य सूक्तम् ॥ यो ब्रह्मा ब्रह्मण उ॑ज्जहा॒र प्रा॒णैः शि॒रः कृत्तिवासाः᳚ पिना॒की । ईशानो देवः स न आयु॑र्दधा॒तु॒ तस्मै जुहोमि