श्री दत्तात्रेय स्तुती स्तोत्र

श्रीगुरुदत्त स्तुती

॥ शार्दूलविक्रीडित ॥

काया व्यर्थ तपादि यज्ञिं हवनीं स्वाध्यायिं तीर्थाटनीं ॥
शास्त्राच्या पठनीं जनीं वनिं गिरीघोरांदरीं जाउनी ॥
अज्ञानें भिवुनी अरीसि नयनीं काळासही पाहुनी ॥
द्वैवर्णाक्षर “दत्त” घ्या तरि सुखीं कां शीणवावी कुणी ॥१॥

यतीरूप दत्तात्रया दंडधारी । पदीं पादुका शोभती सौख्यकारी ॥
दयासिंधु ज्याचीं पदें दुःखहारी । तुम्हांवीण दत्ता मला कोण तारी ॥१॥

पदें पुष्करा लाजवीती जयाचीं । मुखाच्या प्रभे चंद्र मोहूनि याची ॥
घडो वास येथें सदा निर्विकारी । तुम्हांवीण दत्ता मला कोण तारी ॥२॥

सुनीटा असती पोटर्‍या गुल्प जानू । कटीं मौंजि कौपीन ते काय वानूं ॥
गळां मालिका ब्रह्मसूत्रासि धारी । तुम्हांवीण दत्ता मला कोण तारी ॥३॥

गळां वासुकीभूषणें रुडमाळा । टिळा कस्तुरी केशरी गंध भाळा ॥
जयाची प्रभा कोटिसूर्यांसी हारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥४॥

जटाभार माथां प्रभा कुडलांची । त्रयास्यें भुजा शास्त्र सायूध साची ॥
त्रिशूळमाळादिक छटिधारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥५॥

कली पातला पातका वाढवाया । तयानें जना मोहिलें गाढ वायां ॥
जगीं अवतरें दुःखहारा असुरारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥६॥

अनूसयासत्त्व हरावयासी । त्रिमूर्ती जातां करि बाळ त्यांसी ॥
निजे पालखीं सर्वदा सौख्यकारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥७॥

प्रसिद्ध असती क्षेत्रतीर्थें तयांचा । कली पातल्या जाहला लोप साचा ॥
करी पत्प्रसिद्धी भिषें ब्रह्मचारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥८॥

मुखें वेद नीचाचिया बोलविले । क्षिशैल्या क्षणें तंतुकालागिं नेलें ॥
सुदेही करी विप्रकुष्ठा निवारीं । तुम्हांवीण दत्ता० ॥९॥

दरिद्र बहू कष्टला विप्र त्यासी । क्षणें द्रव्य देऊनि संतोषवीसी ॥
दिला पुत्र वंध्या असुनी वृद्ध नारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१०॥

मनीं इच्छि विप्रैक व्हाया अन्नदान । असें जाणुनी कौतुका दावी पूर्ण ॥
करी तृप्त लेशान्निं जो वर्ण चारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥११॥

विलोकूनिया शूद्रभक्ती मनीं ती । कृपें दीधलें पीक अत्यंत शेतीं ॥
करी काशियात्रा कुमारा अधारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१२॥

नृपस्थानिं रंकासही स्थापियेलें । मदें व्यापिले विप्र निर्गर्व केले ॥
कृपादृष्टीनें स्फोटकातें निवारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१३॥

द्विजाच्या घरीं घेवडा वेल ज्यानें । मुळापासुनी तोडिला तो तयानें ॥
दिली संतती संपदा दुःखहारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१४॥

शुष्कासुनी काष्ठही वृक्ष केला । गतप्राण तो पुत्र सजीव केला ॥
औदुंबरीं आवडे वास भारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१५॥

अशीं कीर्ति केली अगण्य । अगम्यागमा खातिही ज्याचि धन्य ॥
स्मरें भक्तिनें तद्भवदुःखहारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१६॥

अनंतावधी जाहले अवतार । परी श्रीगुरूदत्त सर्वांत थोर ॥
त्वरें कामना कामिकां पुर्णकारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१७॥

तपें तीर्थ दानें जपादी करिती । स्वहीतार्थ ते दैवताला स्तवीती ॥
परी केलिं कर्में वृथा होति सारीं । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१८॥

सदा आससी दत्ता सर्वार्थकामा । त्वरें भेतसी टाकुनी सर्व कामा ॥
मना माझिया आवरीं दैन्यहारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥१९॥

मनीं आवडी गायनाची प्रभूला । करी सुस्वरें नित्य जो गायनाला ॥
तयाच्या त्वरें संकटांतें निवारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२०॥

असे क्षेत्र काशी शिवाची पुरी ते । प्रभातीं करी स्नान गंगातिरीं तें ॥
करी कर्विरीं अह्रिं भिक्षार्थ फेरी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२१॥

निशीं जाय निद्रार्थ मातापुरासी । सवें कामधेनू वसे तेजाराशी ॥
तसे श्वानरूपी सवें देव चारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२२॥

जनां मुक्तिचा मार्ग दावावयासी । कळाया स्वरूपप्रचीती तयांसी ॥
त्रिलोकीं करी जो निमिषार्धिं फेरी । तुम्हावीण दत्ता० ॥२३॥

असें रूप ठावें तुझें आसतांना । वृथा हिंडलों दैवतें तीर्थ नाना ॥
परी शेवटीं पायिं आलों भवारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२४॥

जधीं जन्मलों नेणुं दुःखासुखाला । अयुर्दाय अज्ञानिं तो व्यर्थ गेला ॥
कळूं लागतां खेळलों खेळ भारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२५॥

तृतीयांश आयुष्य ऐसेंचि गेलें । परी नाहीं त्वन्नाम मीं आठवीलें ॥
अतां यौवन प्राप्त झालें अपारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२६॥

परद्रव्य कांता पराची पाहातां । स्परादी रिपू ओढिती मानसाऽतां ॥
कसा ध्यावुं तूतें मधूकैटभारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२७॥

पुढें वृद्धता प्राप्त होईल वाटे । तिच्या यातना देखतां चित्त फाटे ॥
कधीं भेटसी केविं हो चक्रधारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२८॥

अयुष्यार्ध निद्रार्णवामाजि गेलें । पणा तीन शेषांत ते जाण केले ॥
तयांनी मना गोविलें दुःख भारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥२९॥

अशा घोर मायासमुद्रा पहातां । भिवोनी पदीं पातलों तूमच्याऽतां ॥
तरी क्लेशचिंतादि दुःखासि हारीं । तुम्हांवीण दत्ता० ॥३०॥

त्यजा मत्त पाखंड ते सज्जनाहो । धरा मानसीं भक्ति निष्ठा दृढा हो ॥
भवांबूधिच्या नेइ तो पैलपारीं । तुम्हांवीण दत्ता मला ० ॥३१॥

स्वतां घेतला दाखला सद्गुरूंचा । तसा घेति ते आणि घेतील साचा ॥
मनःकामना होतसे पूर्ण सारी । तुम्हांवीण दत्ता० ॥३२॥

करी पाठ जो कां स्तुती ही त्रिकाळा । तयाच्या प्रतापें पडे भीति काळा ॥
गुरू सर्व दारिद्रदुखां निवारी । तुम्हांवीण दत्ता मला कोण तारी ॥३३॥