स्कंद पुराण

 

स्कन्द पुराण १४

 

सनत्कुमार उवाच

अथ वृत्ते विवाहे तु भवस्यामिततेजसः  ।

प्रहर्षमतुलं गत्वा देवाः सहपितामहाः  ।

तुष्टुवुर्वाग्भिरिष्टाभिः प्रणमन्तो महेश्वरम्  ॥ १४.१ ॥

नमः पर्वतलिङ्गाय पर्वतेशाय वै नमः  ।

नमः पवनवेगाय विरूपायाजिताय च  ॥ १४.२ ॥

नमः क्लेशविनाशाय दात्रे च शुभसम्पदाम्  ।

नमो नीलशिखण्डाय अम्बिकापतये नमः  ॥ १४.३ ॥

नमः पवनरूपाय शतरूपाय वै नमः  ।

नमो भैरवरूपाय विरूपनयनाय च  ॥ १४.४ ॥

नमः सहस्रनेत्राय सहस्रचरणाय च  ।

नमो वेदरहस्याय वेदाङ्गाय नमो नमः  ॥ १४.५ ॥

विष्टम्भनाय शक्रस्य बाहोर्वेदाङ्कुराय च  ।

चराचराधिपतये शमनाय नमो नमः  ॥ १४.६ ॥

सलिलेशयलिङ्गाय युगान्तायतलिङ्गिने  ।

नमः कपालमालाय कपालस्रग्मिणे नमः  ॥ १४.७ ॥

नमः कपालहस्ताय दंष्ट्रिणे गदिने नमः  ।

नमस्त्रैलोक्यवाहाय सप्तलोकरथाय च  ॥ १४.८ ॥

नमः खट्वाङ्गहस्ताय प्रमथार्तिहराय च  ।

नमो यज्ञशिरोहर्त्रे कृष्णकेशापहारिणे  ॥ १४.९ ॥

भगनेत्रनिपाताय पूष्णो दन्तहराय च  ।

नमः पिनाकशूलासि खड्गमुद्गरधारिणे  ॥ १४.१० ॥

नमोऽस्तु कालकालाय तृतीयनयनाय च  ।

अन्तकान्तकृते चैव नमः पर्वतवासिने  ॥ १४.११ ॥

सुवर्णरेतसे चैव सर्पकुण्डलधारिणे  ।

वाड्वलेर्योगनाशाय योगिनां गुरवे नमः  ॥ १४.१२ ॥

शशाङ्कादित्यनेत्राय ललाटनयनाय च  ।

नमः श्मशानरतये श्मशानवरदाय च  ॥ १४.१३ ॥

नमो दैवतनाथाय त्र्यम्बकाय नमो नमः  ।

अशनीशतहासाय ब्रह्मण्यायाजिताय च  ॥ १४.१४ ॥

गृहस्थसाधवे नित्यं जटिने ब्रह्मचारिणे  ।

नमो मुण्डार्धमुण्डाय पशूनां पतये नमः  ॥ १४.१५ ॥

सलिले तप्यमानाय योगैश्वर्यप्रदाय च  ।

नमः शान्ताय दान्ताय प्रलयोत्पत्तिकारिणे  ॥ १४.१६ ॥

नमोऽनुग्रहकर्त्रे च स्थितिकर्त्रे नमो नमः  ।

नमो रुद्राय वसवे आदित्यायाश्विने नमः  ॥ १४.१७ ॥

नमः पित्रेऽथ साध्याय विश्वेदेवाय वै नमः  ।

नमः शर्वाय सर्वाय उग्राय वरदाय च  ॥ १४.१८ ॥

नमो भीमाय सेनान्ये पशूनां पतये नमः  ।

शुचये रेरिहाणाय सद्योजाताय वै नमः  ॥ १४.१९ ॥

महादेवाय चित्राय नमश्चित्ररथाय च  ।

प्रधानाय प्रमेयाय कार्याय करणाय च  ॥ १४.२० ॥

पुरुषाय नमस्तेऽस्तु पुरुषेच्छाकराय च  ।

नमः पुरुषसंयोग प्रधानगुणकारिणे  ॥ १४.२१ ॥

प्रवर्तकाय प्रकृतेः पुरुषस्य च सर्वशः  ।

कृताकृतस्य संवेत्त्रे फलसंयोगदाय च  ॥ १४.२२ ॥

कालज्ञाय च सर्वत्र नमो नियमकारिणे  ।

नमो वैषम्यकर्त्रे च गुणानां वृत्तिदाय च  ॥ १४.२३ ॥

नमस्ते देवदेवेश नमस्ते भूतभावन  ।

शिवः सौम्यः सुखो द्रष्टुं भव सोमो हि नः प्रभो  ॥ १४.२४ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

एवं स भगवान्देवो जगत्पतिरुमापतिः  ।

स्तूयमानः सुरैः सर्वैरमरानिदमब्रवीत् ॥ १४.२५ ॥

द्रष्टुं सुखश्च सौम्यश्च देवानामस्मि भो सुराः  ।

वरं ब्रूत यथेष्टं च दातास्मि वदतानघाः  ॥ १४.२६ ॥

ततस्ते प्रणताः सर्वे ऊचुः सब्रह्मकाः सुराः  ।

तवैव भगवन्हस्ते वर एषोऽवतिष्ठताम्  ।

यदा कार्यं तदा नस्त्वं दास्यसे वरमीप्सितम्  ॥ १४.२७ ॥

एवमस्त्विति तानुक्त्वा विसृज्य च सुरान्हरः  ।

लोकांश्च प्रमथैः सार्धं विवेश भवनं ततः  ॥ १४.२८ ॥

यस्तु हरोत्सवमद्भुतमेतं गायति दैवतविप्रसमक्षम्  ।

सोऽप्रतिरूपगणेशसमानो देहविपर्ययमेत्य सुखी स्यात् ॥ १४.२९ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

पाराशर्य स्तवं हीदं शृणुयाद्यः पठेत वा  ।

स स्वर्गलोकगो देवैः पूज्यतेऽमरराडिव  ॥ १४.३० ॥

 

 

इति स्कन्दपुराणे चतुर्दशमोऽध्यायः

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!