स्कंद पुराण

 

स्कन्द पुराण १६

 

व्यास उवाच

वरान्स लब्ध्वा भगवान् वसिष्ठोऽस्मत्पितामहः  ।

कं पुत्रं जनयामास आत्मनः सदृशद्युतिम्  ॥ १६.१ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

तेनासौ वरदानेन देवदेवस्य शूलिनः  ।

अरुन्धत्यामजनयत्तपोयोगबलान्वितम्  ।

ब्रह्मिष्ठं शक्तिनामानं पुत्रं पुत्रशताग्रजम्  ॥ १६.२ ॥

तस्य बाल्यात्प्रभृत्येव वासिष्ठस्य महात्मनः  ।

परेण चेतसा भक्तिरभवद्गोवृषध्वजे  ॥ १६.३ ॥

स कदाचिदपत्यार्थमाराधयदुमापतिम्  ।

तस्य तुष्टो महादेवो वरदोऽस्मीत्यभाषत  ॥ १६.४ ॥

अथ दृष्ट्वा तमीशानमिदमाहानताननः  ।

केन स्तोष्यामि ते देव यस्त्वं सर्वजगत्पतिः  ।

सर्वान्धारयसे लोकानात्मना समयाद्विभो  ॥ १६.५ ॥

त्वमेव भोक्ता भोज्यं च कर्ता कार्यं तथा क्रिया  ।

उत्पादकस्तथोत्पाद्य उत्पत्तिश्चैव सर्वशः  ॥ १६.६ ॥

आत्मानं पुत्रनामानं मम तुल्यं गुणैर्विभो  ।

इच्छामि दत्तं देवेश एष मे दीयतां वरः  ॥ १६.७ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

तमेवंवादिनं देवः प्रहस्य वदतां वरः  ।

उवाच वचसा व्यास दिशः सर्वा विनादयन्  ॥ १६.८ ॥

त्वयाहं याचितः शक्ते स च ते संभविष्यति  ।

त्वत्समः सर्ववेदज्ञस्त्वदीयो मुनिपुंगव  ॥ १६.९ ॥

बीजात्मा च तथोद्भूतः स्वयमेवाङ्कुरात्मना  ।

बीजात्मना न भवति परिणामान्तरं गतः  ॥ १६.१० ॥

एवं स आत्मनात्मा वः संभूतोऽपत्यसंज्ञितः  ।

स्वेनात्मना न भविता परिणामान्तरं गतः  ॥ १६.११ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

एवमुक्त्वा तु तं देवः प्रहस्य च निरीक्ष्य च  ।

जगाम सहसा योगी अदृश्यत्वमतिद्युतिः  ॥ १६.१२ ॥

तस्मिन्गते महादेवे शक्तिस्तव पितामहः  ।

वचस्तत्परिनिश्चिन्त्य एवमेवेत्यमन्यत  ॥ १६.१३ ॥

अथ कालेऽतिमहति समतीते शुभव्रते  ।

तपसा भावितश्चापि महताग्निसमप्रभः  ।

अदृश्यन्त्यां महाप्रज्ञ आदधे गर्भमुत्तमम्  ॥ १६.१४ ॥

तस्यामापन्नसत्त्वायां राजा कल्माषपादृषिम्  ।

भक्षयामास संरब्धो रक्षसा हृतचेतनः  ॥ १६.१५ ॥

 

 

इति स्कन्दपुराणे षोडशोऽध्यायः

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!