स्कंद पुराण

 

सनत्कुमार उवाच

अथ तस्मिन्सुखासीनौ शैलजावृषभध्वजौ  ।

आसने काञ्चने दिव्ये नानारत्नोपशोभिते  ॥ २७.१ ॥

अथाचलसुता देवी सुखासीना विभावरी  ।

सर्वलोकपतिं प्राह गिरीन्द्रतनया पतिम्  ॥ २७.२ ॥

भगवन्देवतारिघ्न चन्द्रावयवभूषण  ।

कथयैतन्मम विभो यत्त्वां पृच्छामि मानद  ॥ २७.३ ॥

किं फलं तव देवेश लभन्ते भक्तवत्सल  ।

भक्ता ये फलमुद्दिश्य कुर्वते तव किंचन  ॥ २७.४ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

स एवमुमया प्रोक्तः शूलपाणिर्वृषध्वजः  ।

अवोचत्सर्वमव्यग्रो देवदेवः शुभाशुभम्  ॥ २७.५ ॥

 

व्यास उवाच

किं तत्स भगवान्देवः प्रीयमाणो महातपाः  ।

प्रणयात्स तदा देव्या पृष्टोऽकथयदव्ययः  ॥ २७.६ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

मयाप्येतत्पुरा व्यास पृष्टो नन्दीश्वरः प्रभुः  ।

यथोक्तवान्मयि ब्रह्मंस्तथा तत्कथयामि ते  ॥ २७.७ ॥

गणेशानं महाभागं सूर्यायुतसमप्रभम्  ।

अपृच्छमहमव्यग्रो नन्दीश्वरं महाद्युतिम्  ॥ २७.८ ॥

ईशेन यत्पुरा देव्याः कथितं गणसत्तम  ।

तन्मे ब्रूहि यथातत्त्वं परं कौतूहलं हि मे  ॥ २७.९ ॥

 

नन्दीश्वर उवाच

श्रूयतामभिधास्यामि पृच्छतस्ते महामुने  ।

देवदेवेन पार्वत्या यत्पुरा कथितं हितम्  ॥ २७.१० ॥

 

देव उवाच

श्रूयतामभिधास्यामि यन्मां पृच्छसि सुव्रते  ।

हिताय देवि भक्तानां पृष्टस्ते कथयामि ते  ॥ २७.११ ॥

प्रासादं यस्तु मे देवि शुभ्रं कुर्यादनिन्दिते  ।

विदधाम्यर्जुनं तस्य गृहं शिवपुरेऽक्षयम्  ॥ २७.१२ ॥

विधानेन यथोक्तेन लिङ्गं मे स्थापयेच्च यः  ।

चरते स मया सार्धं नित्यमष्टगुणान्वितः  ॥ २७.१३ ॥

काञ्चनं तुटिमात्रं वा यो दद्याद्बहु वा मम  ।

तस्य हैमवते शृङ्गे ददानि गृहमुत्तमम्  ॥ २७.१४ ॥

यो मे गास्तु हिरण्यं वा दद्यादविमनाः प्रिये  ।

लोकान्ददान्यहं तस्मै सर्वकामसमन्वितान्  ॥ २७.१५ ॥

वृषभं यः प्रयच्छेत श्वेतं नीलमथापि वा  ।

स कुलानामुभयतस्तारयेदेकविंशतिम्  ॥ २७.१६ ॥

गोचर्मद्वयसां वापि यो मे दद्याद्वसुन्धराम्  ।

स मे पुरं समासाद्य गणेशैः सह मोदते  ॥ २७.१७ ॥

यो मे पुण्यफलं दद्यादात्मना पूर्वमार्जितम्  ।

सोऽनन्तफलमाप्नोति मोदते च त्रिविष्टपे  ॥ २७.१८ ॥

योऽनुयानं चतुर्दश्यां कृष्णस्य कुरुते मम  ।

रथेन वृषयुक्तेन मम लोके स मोदते  ॥ २७.१९ ॥

महिमानोपचारैश्च यो मां जप्यैश्च पूजयेत् ।

ददानि ब्रह्मणो लोके वासं तस्य सुपूजितम्  ॥ २७.२० ॥

मनसा चिन्तयेद्यश्च पूजयेयमहं हरम्  ।

अशक्तो नास्ति च द्रव्यं यस्य नित्यं सुमध्यमे  ॥ २७.२१ ॥

स तया श्रद्धया पूतो विमुक्तः सर्वपातकैः  ।

मम लोकमवाप्नोति भिन्ने देहे न संशयः  ॥ २७.२२ ॥

स्नात्वा यः पूर्वसंध्यायां सदा मामुपगच्छति  ।

स मित्रं यक्षराजस्य यक्षो भवति वीर्यवान्  ॥ २७.२३ ॥

संमार्जनं पञ्चशतं सहस्रमुपलेपनम्  ।

गन्धाश्च दशसाहस्रा आनन्त्यं चार्चनं स्मृतम्  ॥ २७.२४ ॥

अभ्यङ्गोऽष्टशतं चैव स्नपनं त्रिशतं भवेत् ।

गन्धोदकं पञ्चशतं पञ्चगव्यं तथैव च  ॥ २७.२५ ॥

क्षीरं पञ्चगुणं देवि तस्माद्भूयश्च कापिलम्  ।

तस्माच्च सर्पिषा स्नानं भूयः पञ्चगुणं तथा  ॥ २७.२६ ॥

क्षमामि देवि चास्येह अपराधान्बहूनपि  ।

भस्माभिषेकमानन्त्यं गुह्यं चैतन्ममेप्सितम्  ॥ २७.२७ ॥

अगरुं दशसाहस्रं षट्सहस्रं तु चन्दनम्  ।

चतुर्दशसहस्राणि धूपः कालागरुः स्मृतः  ॥ २७.२८ ॥

अक्षतास्तण्डुलयवाः शालयो द्विशताः स्मृताः  ।

आनन्त्यो गुग्गुलुश्चैव सहाज्येन सुधूपितः  ॥ २७.२९ ॥

द्वे सहस्रे पलानां तु महिषाक्षस्य यो दहेत् ।

देवि संवत्सरं पूर्णं स मे नन्दिसमो भवेत् ॥ २७.३० ॥

दक्षिणायां तु यो मूर्तौ पायसं सघृतं शुभे  ।

निवेदयेद्वर्षमेकं स च नन्दिसमो भवेत् ॥ २७.३१ ॥

चरवो दशसाहस्रा यावकश्च चतुर्गुणः  ।

शेषाश्च चरवः सर्वे यावकार्धेन संमिताः  ॥ २७.३२ ॥

घृतपात्रमसंख्येयमिह प्रेत्य च शाश्वतम्  ।

प्रीणाति च पितॄन्सर्वान् विमाने चैव मोदते  ।

छत्त्रं दद्याच्च यः सोऽपि दीप्यते तेजसा दिवि  ॥ २७.३३ ॥

उभे पक्षे त्रयोदश्यामष्टम्यां चोपवासिकः  ।

उपतिष्ठेत मां भक्त्या सोपहारमनिन्दिते  ।

ददान्यस्य स्वकं लोकं तुष्टोऽहं देवि शाश्वतम्  ॥ २७.३४ ॥

रक्तपीतकवासोभिः पुष्पैश्च विविधैरपि  ।

पूजितोऽहं सदा भक्त्या पुत्रत्वे कल्पयामि तम्  ॥ २७.३५ ॥

एकरात्रं च यो मर्त्यो दीपं धारयति स्थितः  ।

सर्वयज्ञफलं तस्य ददानि श्रियमेव च  ॥ २७.३६ ॥

मयैव मोहिताः सर्वे लोकाः सजडपण्डिताः  ।

न मां पश्यन्ति रागान्धास्तमसा बहुलीकृताः  ॥ २७.३७ ॥

ध्यानिनो नित्ययुक्ता ये सत्यधर्मपरायणाः  ।

एकाग्रमनसो दान्तास्ते मां पश्यन्ति नित्यदा  ॥ २७.३८ ॥

ये मे भक्ताः सदा चैव सांख्ययोगविशारदाः  ।

सर्वं पश्यन्ति च मयि मां च सर्वत्र योगतः  ॥ २७.३९ ॥

त्रींल्लोकान्समतिक्रम्य ब्रह्मलोकं तथैव च  ।

गच्छन्ति मम ते लोकं तमो भित्त्वा सुदुर्भिदम्  ॥ २७.४० ॥

न शक्योऽस्मि तपोयुक्तैर्द्रष्टुं मुनिगणैरपि  ।

ध्यानिनो नित्ययुक्ताश्च देवि पश्यन्ति मां बुधाः  ॥ २७.४१ ॥

यानि लोकेषु तीर्थानि देवतायतनानि च  ।

पादयोस्तानि सुश्रोणि सदा संनिहितानि मे  ॥ २७.४२ ॥

मय्यर्पितमना नित्यं तथा मद्भावभावितः  ।

ममैव स प्रभावेन सर्वपापैः प्रमुच्यते  ॥ २७.४३ ॥

सर्वथा वर्तमानोऽपि देवि यो मां सदा स्मरेत् ।

कल्मषेण न युज्येत नरः कर्ता कदाचन  ॥ २७.४४ ॥

सर्वावस्थोऽपि पापात्मा ज्ञाननिष्ठेन चेतसा  ।

योऽभ्यर्चयति मां नित्यं स ममात्मसमो भवेत् ॥ २७.४५ ॥

षडङ्गेन च योगेन यो मामर्चयते सदा  ।

प्रविशेत स मां क्षिप्रमत्र नास्ति विचारणा  ॥ २७.४६ ॥

योऽप्यसज्जनरतो वियोनिजः पातकैरपि समन्वितः सदा  ।

सोऽपि मद्गतमना मदर्पणो याति देवि गतिमप्रतर्किताम्  ॥ २७.४७ ॥

 

 

इति स्कन्दपुराणे सप्तविंशतितमोऽध्यायः

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!