स्कंद पुराण

स्कन्दपुराण 31

सनत्कुमार उवाच

एतस्मिन्नन्तरे देवो देवीं प्राह गिरीन्द्रजाम्  ।

प्रयाम दातुं यक्षाय वरं भक्ताय भाविनि  ॥ ३१.१ ॥

भक्तो मम वरारोहे तपसा हतकिल्बिषः  ।

अर्हो वरमसौ लब्धमस्मत्तो भुवनेश्वरि  ॥ ३१.२ ॥

एवमुक्त्वा ततो देवः सह देव्या जगत्पतिः  ।

जगाम यक्षो यत्रास्ते कृशो धमनिसंततः  ॥ ३१.३ ॥

तं दृष्ट्वा प्रणतं भक्त्या हरिकेशं वृषध्वजः  ।

दिव्यं चक्षुरदात्तस्मै येनापश्यत्स शंकरम्  ॥ ३१.४ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

अथ यक्षस्तदा व्यास शनैरुन्मील्य लोचने  ।

अपश्यत्सगणं देवं वृषं चैवमुपाश्रितम्  ॥ ३१.५ ॥

 

देव उवाच

बलं ददानि ते पूर्वं त्रैकाल्यं दर्शनं तथा  ।

सावर्ण्यं च शरीरस्य पश्य मां विगतज्वरः  ॥ ३१.६ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

ततः स लब्ध्वा तु वरं शरीरेणाक्षतेन च  ।

पादयोः प्रणतस्तस्थौ कृत्वा शिरसि चाञ्जलिम्  ॥ ३१.७ ॥

उवाच स तदा यक्षो वरदोऽस्मीति चोदितः  ।

भगवन्भक्तिमग्र्यां तु त्वय्यनन्यां विधत्स्व मे  ॥ ३१.८ ॥

अन्नदत्वं च लोकानां गाणपत्यं तथाक्षयम्  ।

अविमुक्ते च ते स्थाने पश्येयं सर्वदा यथा  ।

एतदिच्छामि देवेश दत्तं वरमनुत्तमम्  ॥ ३१.९ ॥

 

देव उवाच

जरामरणसंत्यक्तः सर्वशोकविवर्जितः  ।

भविष्यसि गणाध्यक्षो वरदः सर्वपूजितः  ॥ ३१.१० ॥

अजय्यश्चापि सर्वेषां योगैश्वर्यसमन्वितः  ।

अन्नदश्चापि लोकेभ्यः क्षेत्रपालो भविष्यसि  ॥ ३१.११ ॥

महाबलो महासत्त्वो ब्रह्मण्योऽथ मम प्रियः  ।

त्र्यक्षश्च दण्डपाणिश्च महायोगी तथैव च  ॥ ३१.१२ ॥

उद्भ्रमः सम्भ्रमश्चैव गणौ ते परिचारकौ  ।

तवाज्ञया करिष्येते लोकस्योद्भ्रमसम्भ्रमौ  ॥ ३१.१३ ॥

 

सनत्कुमार उवाच

एवं स भगवान्व्यास यक्षं कृत्वा गणेश्वरम्  ।

जगाम धाम देवेशः सह तेन सुरेश्वरः  ॥ ३१.१४ ॥

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!