स्कंद पुराण

 

स्कन्द पुराण ६

 

सनत्कुमार उवाच

ततः स भगवान्देवः कपर्दी नीललोहितः  ।

आज्ञया परमेशस्य जग्राह ब्रह्मणः शिरः  ॥ ६.१ ॥

तद्गृहीत्वा शिरो दीप्तं रूपं विकृतमास्थितः  ।

योगक्रीडां समास्थाय भैक्षाय प्रचचार ह  ॥ ६.२ ॥

स देववेश्मनि तदा भिक्षार्थमगमद्द्विजाः  ।

न चास्य कश्चित्तां भिक्षामनुरूपामदाद्विभोः  ॥ ६.३ ॥

अभ्यगात्संक्रमेणैव वेश्म विष्णोर्महात्मनः  ।

तस्यातिष्ठत स द्वारि भिक्षामुच्चारयञ्छुभाम्  ॥ ६.४ ॥

स दृष्ट्वा तदुपस्थं तु विष्णुर्वै योगचक्षुषा  ।

शिरां ललाटात्सम्भिद्य रक्तधारामपातयत् ।

पपात सा च विस्तीर्णा योजनार्धशतं तदा  ॥ ६.५ ॥

तया पतन्त्या विप्रेन्द्रा बहून्यब्दानि धारया  ।

पितामहकपालस्य नार्धमप्यभिपूरितम्  ।

तमुवाच ततो देवः प्रहस्य वचनं शुभम्  ॥ ६.६ ॥

सकृत्कन्याः प्रदीयन्ते सकृदग्निश्च जायते  ।

सकृद्राजानो ब्रुवते सकृद्भिक्षा प्रदीयते  ॥ ६.७ ॥

तुष्टोऽस्मि तव दानेन युक्तेनानेन मानद  ।

वरं वरय भद्रं ते वरदोऽस्मि तवाद्य वै  ॥ ६.८ ॥

 

विष्णुरुवाच

एष एव वरः श्लाघ्यो यदहं देवताधिपम्  ।

पश्यामि शंकरं देवमुग्रं शर्वं कपर्दिनम्  ॥ ६.९ ॥

देवश्छायां ततो वीक्ष्य कपालस्थे तदा रसे  ।

ससर्ज पुरुषं दीप्तं विष्णोः सदृशमूर्जितम्  ॥ ६.१० ॥

तमाहाथाक्षयश्चासि अजरामर एव च  ।

युद्धेषु चाप्रतिद्वन्द्वी सखा विष्णोरनुत्तमः  ।

देवकार्यकरः श्रीमान् सहानेन चरस्व च  ॥ ६.११ ॥

नारासु जन्म यस्मात्ते विष्णुदेहोद्भवासु च  ।

नरस्तस्माद्धि नाम्ना त्वं प्रियश्चास्य भविष्यसि  ॥ ६.१२ ॥

वायुरुवाच

तं तदाश्वास्य निक्षिप्य नरं विष्णोः स्वयं प्रभुः  ।

अगमद्ब्रह्मसदनं तौ चाविविशतुर्गृहम्  ॥ ६.१३ ॥

य इदं नरजन्मेह शृणुयाद्वा पठेत वा  ।

स कीर्त्या परया युक्तो विष्णुलोके महीयते  ॥ ६.१४ ॥

 

 

इति स्कन्दपुराणे षष्ठोऽध्यायः

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

error: Content is protected !!